ZSOŚS.440.113.2018

Na podstawie art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 Czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 z późn zm.) oraz art. 12 pkt 2, art. 22, art. 23 ust. 1 pkt 2, art. 25 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2016 r., poz. 922 z późn. zm.), art. 160 ustawy z dnia 10 maja 2018 r. o ochronie danych osobowych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1000), po przeprowadzeniu postępowania administracyjnego w sprawie skargi Pana P. N., zam. w R., na przetwarzanie jego danych osobowych przez Prezesa Sądu Rejonowego we W., Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych

umarza postępowanie

Uzasadnienie

W dniu […] maja 2018 r. do Urzędu Ochrony Danych Osobowych wpłynęła skarga Pana P. N., zwanego dalej „Skarżącym” w przedmiocie nieprawidłowości w procesie przetwarzania jego danych osobowych przez Prezesa Sądu Rejonowego […]., zwanego dalej „ Prezesem”. Skarżący wskazał, iż w aktach sprawy toczącej się przed Sądem Rejonowym […] (sygn. akt […]) umieszczono wydruk ze strony internetowej Kancelarii […], na którym znajduje się fotografia odzwierciedlająca daną osobową w postaci wizerunku Skarżącego. Skarżący wskazał nadto, iż dane te są zbędne dla celów postępowania sądowego, bowiem opisany wydruk, stanowiący załącznik do pisma procesowego nie został dopuszczony jako dowód w sprawie i nie stanowi materiału dowodowego sprawy, na którym w jakimkolwiek stopniu oparte było rozstrzygnięcie. Skarżący wyjaśnił także, iż nigdy nie wyrażał zgody na wykorzystanie jego wizerunku w opisany sposób, w związku z tym brak jest przesłanki legalizującej przetwarzanie danych osobowych Skarżącego w sposób opisany w skardze.

Pismem z […] lipca 2018 r. (data wpływu: […] lipca 2018 r.) Skarżący cofnął skargę z […] maja 2018 r. (data wpływu: […] maja 2018 r.).

Wobec powyższego Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych zważył, co następuje. Decydujące znaczenie dla rozstrzygnięcia niniejszej sprawy ma fakt, że w toku postępowania zainicjowanego skargą na Prezesa Sądu Rejonowego […], Skarżący cofnął swoją skargę pismem z […] lipca 2018 r.

W myśl art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm.), zwanej dalej kpa, gdy postępowanie z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe w całości albo w części, organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania odpowiednio w całości albo w części. Zgodnie z art. 105 § 2 kpa organ administracji publicznej może umorzyć postępowanie, jeżeli wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte, a nie sprzeciwiają się temu inne strony oraz gdy nie jest to sprzeczne z interesem społecznym.

W doktrynie wskazuje się, że umorzenie postępowania na mocy art. 105 § 2 nie różni się w skutkach prawnych od umorzenia obligatoryjnego na podstawie art. 105 § 1, albowiem w obu przypadkach ma miejsce bezprzedmiotowość postępowania. Z tym tylko zastrzeżeniem, że przepis art. 105 § 1 odnosi się do przypadków zobiektywizowanych, natomiast przepis § 2 odnosi się do sytuacji, w której strona postępowania odstępuje od żądania rozstrzygnięcia decyzją o istocie sprawy, dotyczącej jej interesu prawnego lub obowiązku. Nie oznacza to, że ten interes prawny lub obowiązek przestaje istnieć, ale dla strony traci doniosłość prawną rozstrzygnięcie o nich w decyzji administracyjnej, a więc jest to bezprzedmiotowość względna, bo odnoszona do treści żądania strony, które było podstawą wszczęcia postępowania (B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz:, 7. wyd., Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa 2005). Także Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 11 marca 1997 r. (sygn. akt I SA/Po 1281/96) orzekł, iż cofnięcie żądania wszczęcia postępowania jest równoznaczne z wystąpieniem o umorzenie tego postępowania. Oznacza ono bowiem, że strona nie jest już zainteresowana merytorycznym rozpoznaniem sprawy. Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w sprawie zostały spełnione przesłanki umorzenia postępowania na podstawie art. 105 § 2 kpa.

W tym stanie faktycznym i prawnym Prezes Urzędu Ochrony Danych Osobowych rozstrzygnął, jak na wstępie.

Na podstawie art. 127 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257 z późn. zm.) od niniejszej decyzji stronie przysługuje prawo do wniesienia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji stronie. Jeżeli strona nie chce skorzystać z prawa do złożenia wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, ma prawo do wniesienia skargi na decyzję do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie w terminie 30 dni od dnia doręczenia jej stronie. Skargę wnosi się za pośrednictwem Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych. Wpis od skargi wynosi 200 złotych. Strona ma prawo ubiegania się o prawo pomocy, w tym o zwolnienie od kosztów sądowych.